13 بدر سال 1392

سلام گلای ناز مامانی

نازدونه های من فردا سه شنبه 92/1/13روز طبیعته تو این روز طبق رسوم همه برای بودن با طبیعت یه روز کامل رو تو طبیعت سپری میکنن

ما هم طبق سالهای قبل فردا قراره با باباحاجی اینا بریم بیرون

میرم سمت امامزاده کیا سلطان بابا حاجی گفته جای خیلی قشنگیه میریم و میبینیم

حتما به هممون خوش میگذره عکسهاشم حتما براتون میزارم

پیشاپیش روز طبیعت شما هم مبارک الهی تو این روز و برا همیشه خوش باشین

نمی دونم چی شد سیزده بدر شد / گوشم از جیغ و داد و نعره کر شد

به یاد تعطیلات رفته از دست / غم و غصه کنارم همسفر شد

از آجیل شب عید مونده تخمه / تموم پسته ها زیر و زبر شد

رو پیچ و تاب سبز سبزه ی عید / گره از بخت ما هم کور تر شد

عروس تنگ من ، زندانی عید / از آن قصر بلوریش به در شد

دروغ سیزده هر ساله ی ما / عجب عیدی به نیکویی بسر شد !

همان طور که پيشينه ي جشن نوروز را از زمان جمشيد مي دانند درباره ي سيزده به در هم روايت هست که: جمشيد شاه پيشدادي روز سيزده نوروز را در صحراي سبز و خرم خيمه و خرگاه بر پا مي کند و بار عام مي دهد و چندين سال متوالي اين کار را انجام مي دهد که در نتيجه اين مراسم در ايران زمين به صورت سنت و آيين درمي آيد و ايرانيان از آن پس سيزده بدر را بيرون از خانه در کنار چشمه سارها و دامن طبيعت برگزار مي کردند اما براي بررسي ديرينگي جشن سيزده به در از روي منابع مکتوب، تمامي منابع مربوط به دوران قاجار مي باشند و گزارش به برگزاري سيزده به در در فروردين داده اند، از همين رو برخي پژوهشگران پنداشته اند که اين جشن بيش از يکي دو سده ديرينگي ندارد.

اما با دقت بيشتر در مي يابيم که شواهدي براي ديرينگي اين جشن وجود دارد دکتر غياث آبادي پژوهشگر تاريخ و فرهنگ ايران باستان و باستان ستاره شناس در اين باره به گسترش بسيار، تنوع و گوناگوني شيوه هاي برگزاري اين جشن اشاره مي کند که بر پايه ي قواعد مردم شناسي و فرهنگ عامه، هر چقدر دامنه ي گسترش باوري فراخ تر و شيوه هاي برگزاري آن متفاوت تر باشد، نشان دهنده ي ديرينگي بيشتر آن است. هم چنين مراسم مشابه اي که به موجب کتيبه هاي سومري و بابلي از آن آگاهي داريم، آيين هاي سال نو در سومر با نام« زگموگ» و در بابل با نام«آکيتو» دوازده روز به درازا مي کشيده و در روز سيزدهم جشني در آغوش طبيعت برگزار مي شده. بدين ترتيب تصور مي شود که سيزده بدر داراي سابقه اي دست کم چهار هزار ساله است. دكتر مهرداد بهار در مورد عدد سيزده و روز سيزده بدر نكات جالبي بيان مي ‌دارد كه از وي نقل قول مي ‌كنيم. او مي ‌گويد: "گاهي از خود مي ‌پرسيم چرا نوروز دوازده روز است و سبب وجود سيزدهم عيد چيست؟ چرا كار كردن و پرداختن به امور جاري در اين روز نحس است؟ بايد گفت زير تأثير نجوم بين‌النهريني، اساطير نجومي در ايران شكل مي‌گيرد كه بنابر آن هر يك از دوازده اختر كه خود بر يكي از برج‌ هاي دوازده‌گانه حاكم است، هزار سال بر جهان حكومت خواهد كرد. از اين رو عمر جهان دوازده هزار سال است و در پايان دوازده هزار سال، آسمان و زمين در هم خواهد شد. محتملاً، اين اسطوره خود نيز ريشه ‌اي بابلي دارد و ظاهراً باور بر آن بوده است كه در اصل، پس از دوازده هزار سال، آشفتگي آغازين باز مي ‌گردد. به گمان انسان اعصار كهن آن چه در كيهان بزرگ (هستي) رخ مي ‌داد، در كيهان ُخرد(در جهان انساني) نيز رخ مي ‌داد؛ اين عقيده ريشه از همان جا دارد كه گفتيم انسان كه تنها قادر به شناخت نسبي خود بود، جهان را قياس از خويش مي ‌گرفت و گمان مي ‌كرد كيهان بزرگ هم چون اوست. با اين باور بود، كه سال دوازده ماهه را را توجيه مي‌ كردند. طبعا ًعوامل نجومي ديگري چون گردش ماه در اين امر و پديد آمدن سال دوازده ماهه مؤثر بوده است، اما توجيه اساطيري سال دوازده ماهه بر اساس عمر دوازده هزارساله‌ي هستي، بهترين توجيهي به نظر مي ‌رسيد كه در چار چوب اعتقادات كهن مي‌ گنجيد. جشن ‌هاي دوازده روزه‌ي آغاز سال نيز با اين سا ل دوازده ماهه و دوره‌ي دوازده هزار ساله‌ي عمر جهان مربوط است. انسان آن چه را در اين دوازده روز پيش مي ‌آمد، سرنوشت سال خود مي ‌انگاشت و گمان مي ‌كرد اگر روز‌هاي نوروزي به اندوه بگذرد، همه‌ي سا ل به اندوه خواهد گذشت. بسياري از اين باورها هنوز برجاست، مختصر آن كه دوازده روز آغاز سال نماد و مظهر همه‌ي سال بود.